Konie arabskie uznawane są za najpiękniejszą rasę świata dzięki swojemu nietypowemu, egzotycznemu i eleganckiemu wyglądowi. Związane jest to z budową i proporcjami szkieletu, które są odmienne od pozostałych ras. Araby posiadają szesnaście par żeber, pięć par kręgów lędźwiowych oraz szesnaście kręgów ogonowych, u wszystkich pozostałych koni te same wartości wynoszą osiemnaście, sześć i osiemnaście. Taka budowa wpływa na wysokie osadzenie szyjki i noszenie ogona (arabski bukiecik). Średnie wymiary tych koni to 140 – 155 cm wysokości w kłębie, 160 – 180 cm obwodu klatki piersiowej oraz 17,5 – 19,0 cm obwodu nadpęcia. Charakterystyczna dla rasy jest sucha głowa o profilu szczupaczym z wypukłym, szerokim czołem, szeroko rozstawionymi ganaszami, zwężająca się w kierunku niewielkiego pyska. Oczy powinny być duże, wyraziste i szeroko osadzone (niepożądana wadą jest widoczne białko oczne tzw. ’ludzkie oko’). Uszy są stosunkowo małe i ruchliwe o sierpowatym kształcie. Szyja jest lekka, szczupła i dobrze umięśniona, prosta lub łabędzia. Jednym z elementów dodającym uroku koniom czystej krwi arabskiej jest długa, jedwabista i delikatna grzywa, która rośnie niezwykle szybko. Kłąb nie jest zbyt wydatny i wysoki, raczej szeroki u nasady. Grzbiet jest dość krótki, zwięzły i mocny. Żebra dobrze wysklepione, a klatka piersiowa głęboka. Zad jest krótki i poziomy (horyzontalny) co jest typowe dla arabów. Nogi są bardzo suche z wyrazistymi ścięgnami, stawy nadgarstkowe płaskie, a nadpęcia krótkie. Spotyka się wady postawy kończyn, ale nie ujmują one zbytnio uroku tym koniom. Kopyta są dobrze wysklepione, mocne i prawidłowo ukształtowane. Bardzo rzadko mają tendencje do zmian chorobowych czy pękania puszki kopytowej. Skóra na całym ciele jest cienka i rozciągliwa, a po rozgrzaniu konia widoczna jest na niej sieć żyłek. Sierść jest delikatna, nieobfita, błyszcząca i jedwabista w dotyku. Spotyka się w tej rasie wszystkie podstawowe umaszczenia z wyjątkiem srokatego. Kare konie występują niezwykle rzadko. Najbardziej charakterystyczna maść to chreczkowata czyli biała sierść pokryta gęsto małymi, brązowymi kropeczkami. Konie siwe błyszczą się delikatnie na srebrno, a taki efekt spowodowany jest tym, ze pod białym włosiem skóra ma kolor czarny.

Konie arabskie mają bardzo charakterystyczny kłus z wysoką, wydajną i długą akcją nóg. Powoduje to, że koń sprawia wrażenie jakby unosił się w powietrzu, a dodatkowo dodaje jego sylwetce szlachetności i elegancji. Stęp jest krótki i mało wydajny, a galop nie zbyt szybki, ale za to bardzo wytrwały. Konie arabskie są wytrzymałe i odporne, dlatego doskonale nadają się do rajdów długodystansowych. Są łagodnego usposobienia, odważne i nie mają skłonności do narowów. Chętnie współpracują z człowiekiem i bardzo szybko się uczą. Wszystkie te cechy powodują, że araby są świetnymi końmi wierzchowymi. Obecnie bardziej popularne jako konie czempionatowe, ale dzięki organizaowaniu pokazów klas użytkowych zyskują coraz więcej zwolenników także w użytkowaniu pod siodłem.